HOMILIA

III
Tydzień Wielkiego Postu, Sobota

Jedyny pośpiech, który ma sens

Drogocenną
perłą jest to zaproszenie Ozeasza do niezwłocznego powrotu do Pana, do
pośpiechu w poznawaniu Go. Zalecany pośpiech jest ozdobiony obrazem wiosny,
rodzącego się życia, życiodajnego deszczu, znikającej rosy. Rozkwit przyrody,
który wybucha wiosną zmienia wszystko z godziny na godzinę, nic nie jest w
stanie powstrzymać życia, które budzi się na nowo. Raz jeszcze Bóg przez
proroka Ozeasza zaprasza do poznawania Go w czasie Wielkiego Postu, jest to
zaproszenie naglące dla tych, którzy czują się zranieni i pragną uleczenia; dla
tych, którzy są pobici przez życie i potrzebują opatrzenia rany; dla tych, w
których już nie ma życia z powodu grzechu a pragną żyć w Jego obecności. Obym nie
zwątpił w zaproszenie Boga; obym nie mówił, iż dla mnie już za późno; obym nie
mówił, że nie mogę Go już poznać Zwątpienie jest rzeczą najgorszą ponieważ
niszczy wszystko, nawet najszczęśliwsze wspomnienia i przeżycia. Bóg pozwala
się poznać! Czyni to słowami proroków, nawet jeśli te słowa chłoszczą i ranią,
to ostatecznie po to, aby przywrócić mi życie.

Wiara wyrażona modlitwą i pokorą

Poprzez
wiarę, jak przez bramę, człowiek wchodzi do Królestwa Bożego. Wiara jest
podtrzymywana przez modlitwę i pokorę. Wiara bez modlitwy dusi się, wiara bez
pokory staje się pretensjonalnością. Ewangelia, którą słyszymy dzisiaj,
prezentuje dwie postaci, które przedstawiają możliwość i niemożliwość
zbawienia; które przedstawiają dwa rodzaje wiary, które ostatecznie pokazują co
wiarą jest i co wiarą nie jest.

Dwa typy wiary

Faryzeusz
jest przekonany o własnej doskonałości, usprawiedliwia siebie i oskarża innych.
Własnym wysiłkiem zachowuje przepisy Prawa, ale zaniedbując zupełnie
Przykazanie, z którego wypływają pozostałe przepisy Prawa. Pomija przykazanie
miłości Boga i bliźniego! Celnik z przypowieści przyszedł do świątyni, żeby się
modlić; mówił zwyczajnie, ale z głębi swojego serca: Boże, miej litość nade
mną grzesznikiem!, i powrócił do domu usprawiedliwiony, pojednany,
odnowiony, niewinny. Grzesznik został usprawiedliwiony! Wiary faryzeusza nie
można nazwać prawdziwą ani głęboką. To postawa pełna pychy, zaufania wyłącznie
sobie i opieranie się na samowystarczalności. Celnik uznaje prawdę o sobie i
liczy wyłącznie na miłosierdzie Boże, jest pokorny i dlatego jego wiarę możemy
uznać za głęboką, prawdziwą. To samo, jeśli mamy jego wiarę i jego ducha
pokuty, można będzie powiedzieć o nas, gdy podejmujemy wezwanie Boga do
nawrócenia i wyłącznie liczymy na Bożą łaskę, nie ufając własnej
sprawiedliwości.

Ks. Jacek P.