HOMILIA

Środa PopielcowaRozdzierajcie sercaIluzja życiaŚroda Popielcowa to jeden z tych dni,
gdy w kościele można spotkać wielu wyznawców Chrystusa, których
nie spotyka się w inne dni roku. W jakiś sposób wyczuwają oni, że
jest to ważny dzień, że trzeba być w tym dniu w kościele.

Niektórzy przychodzą, bo rodzina
idzie. Nie są jakoś szczególnie związani z kościołem, ale chcą
robić coś dobrego w nadziei, że to da im zbawienie. Często myślą,
że pobożność to ilość czasu spędzonego na kolanach. Czują się
być może trochę nieswojo, ale być może należą do budowniczych
kościoła i to uspokaja ich sumienie.

Inni przychodzą ponieważ lękają się
konsekwencji. Boją się, że gdy nie przyjdą stanie się coś
niedobrego w ich życiu. Dbają o swoje zdrowie i finanse, a
pobożność jest rodzajem polisy ubezpieczeniowej, gwarantującej,
że to wszystko na czym im zależy się nie rozsypie. Nie przeżywają
nic szczególnego w kościele i często im się zdarza zaniedbywać
różne obowiązki kościelne, ale dbają, by tych zaniedbań
nie było zbyt wiele.

Jeszcze inni przychodzą wierząc w swą
doskonałość dbając o swój wizerunek. Kiedy przychodzą do
kościoła rozglądają się w nadziei, że zostaną zauważeni i w
ten sposób zostanie docenione ich zaangażowanie w życie parafii.
Tak na zewnątrz to trudno im coś zarzucić, bo wypełniają
wszystko to, co trzeba wypełnić, by być uważanym za dobrego
chrześcijanina. Czasami nawet w swoich modlitwach, postach i
jałmużnach wykraczają ponad przeciętną miarę, tyle tylko, że
wszystko to jest powierzchowne. Nie chodzi im o relację do Boga,
chodzi im o swój wizerunek. To trochę tak jak wtedy, gdy ktoś siedzi i uśmiecha się do gości a w duszy czeka jedynie na moment kiedy wszyscy opuszczą jego dom i będzie miał święty spokój.Odkryć głębię
Dzisiejsze czytania od początku chcą
rozbroić te nasze wszystkie powierzchowne postawy. Modlitwa, post i
jałmużna, o których mówi Jezus, nie zostały wynalezione przez
chrześcijan, są one doceniane również w innych religiach. Wartość
skupienia, wstrzemięźliwości i dobroczynności dostrzegają nawet
ludzie niereligijni. Jednak to, na co zwraca uwagę Jezus to fakt, że
nie są one celem samym w sobie, ani nie mogą służyć czemuś
innemu jak tylko odnalezieniu relacji do Boga. Ta relacja jest w
ukryciu, jest intymna. Nie znaczy to wcale, że szczerej relacji do
Boga nie widać na zewnątrz. Trochę wcześniej w Ewangelii wg św.
Mateusza Jezus mówi o tym, że nie zapala się światła i nie
stawia pod korcem (Mt 5, 15). Owoce wiary pojawiają się
spontanicznie choćby właśnie w tym, że ktoś pości, daje
jałmużnie i modli się. Chodzi jednak o to, by nie skupiać się na
produkowaniu tych owoców, albo by nie tworzyć jakiejś iluzji, że
się te owoce wydaje. To, co najważniejsze dokonuje się w ukryciu.
Chodzi o to, by odkrywać, że Bóg jest ojcem, by doświadczać Jego
miłości i dobroci.To kolejny Wielki Post w naszym życiu i ważne jest to, byśmy nie stworzyli wobec swoich bliskich i wobec Boga kolejnego odcinka opery mydlanej, ale byśmy odkryli w naszym życiu to, co czyni nas nieszczęśliwymi i byśmy szukali ratunku. Wówczas z naszej religijności zniknie sztuczność, udawanie, hipokryzja, powierzchowność i to wszystko,
co tak naprawdę nas zniechęca i odpycha od Boga. Dzisiaj Jezus pokazuje nam drogę nawrócenia, która prowadzi do szczerego odkrycia
naszych grzechów i przyjęcia Jego miłości – zbawienia, które nam
ofiarowuje.
xMCMS