HOMILIA

Homilia na środę 30. I. 2012 r Mk 4, 1-20

Chrystus odpowiada na najgłębsze tęsknoty i pragnienia
człowieka. Głód Jego miłości i tęsknota za Słowem oraz nadzieja, że w Jego
osobie to się spełni zgromadziło nad jeziorem wielki tłum, tak iż Chrystus
chcąc ich nauczać wsiadł do łodzi, a cały lud stał na brzegu. Dużo zgromadziło
się tych, którzy w codziennym życiu szukają czegoś więcej.Wydawać
by się mogło, że słowa Chrystusa trafiają w samo serce i są zrozumiane i
przyjmowane, nie mniej późniejsze pytania uczniów wskazują na inną
rzeczywistość. Nie wszystko zrozumieli i nie wszystko przyjęli i to ci
najbliżsi, tak iż Chrystus okazał zdziwienie i po raz kolejny tłumaczył to samo
innymi słowami, uwydatniając rolę szatana, wskazuje na troski tego świata,
ułudę bogactwa i inne żądze z tym wszystkim zmaga się każdy człowiek.
Apostołowie mają odwagę pytać iprzyznać się do niewiedzy, do niezrozumienia,
do słabości, a jednocześnie wykazać w ten sposób chęć wejścia i przyjęcia całej
nauki Chrystusa. Nie lękają się bo robią to przed Jezusem, Mistrzem,
Nauczycielem, Przyjacielem
Dziś nauka Chrystusa nie zmieniła się ani też kondycja człowieka, który jej
słucha, szuka i przyjmuje, dalej te największe tęsknoty i pragnienia tu się
realizują i dopełniają. Trzeba pamiętać zwłaszcza nam kapłanom, że jesteśmy
pasterzami owiec które nie są moje tylko Chrystusa i tak jak wtedy, tak i dziś
nie wszystko rozumieją i nie zawsze postępują wg ewangelii, ale zawsze jest
głód Słowa i Bożej miłości. Trzeba nam tak jak uczniowie usiąść przy Chrystusie
trochę popytać jak to zrozumieć i Chrystus powie to samo o szatanie , który
porywa, o ułudzie bogactwa, która niejednokrotnie uświęca środki, o
prześladowaniu, które nie każdy wytrzymuje. Wśród słabości i niedomagań
są także i ci, którzy przynoszą plon trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i
stokrotny i nikt z tego wysiłku i zadania nie jest zwolniony. Nie ma co marnować
sił na pytania, dlaczego nie wszyscy przynoszą plon stokrotny pomimo włożonego
wysiłku. Ojciec Św. Benedykt XVI powiedział nie zarządzacie tylko zasobami
ludzkimi, ale braćmi i siostrami z ich słabościami i ułomnościami Trzeba nam
pamiętać, ze jesteśmy braćmi i siostrami, a najlepiej owcami Chrystusa bez
względu na stan i w procesie życia duchowego przechodzimy różne etapy wśród,
których niezmiennie mamy być dla siebie pasterzami i dzielić się doświadczeniem
wiary zawsze wskazując na najlepszego Pasterza za nim podążać i jemu dać się
prowadzić.

Ks. Jerzy