HOMILIA

Święto św. Jana, Apostoła i EwangelistyUjrzał i uwierzyłDezorientacja

Są takie miejsca w naszym życiu, które wydają się jak grób
miejsca, w których doświadczaliśmy cierpienia, odrzucenia,
nienawiści. Ponieważ z tymi miejscami zazwyczaj związany jest
ogromny ból, więc tak jak w historii Jezusa chowamy je bardzo głęboko pod ziemią, lub zataczamy ciężki kamień, by nigdy już nie ujrzały światła dziennego, by nikt się o
nich nie dowiedział. Czasami tylko stajemy przed taką mogiłą i
opłakujemy swoją wiarę, która umarła wtedy, gdy Bóg nas nie
ocalił od tych dramatycznych chwil. Opłakujemy wiarę, która
umarła wraz ze śmiercią kogoś bliskiego lub jakimś wypadkiem lub
wraz ze złem, którego doświadczymy ze strony innych ludzi. Maria
Magdalena też przyszła opłakiwać Chrystusa, który rozbudził jej
nadzieję na lepsze życie, a który teraz leżał w grobie zabity
przez nienawiść. Ale przedziwna rzecz Jezusa nie ma w grobie?
Co to znaczy? Gdzie więc jest Jezus?

Kierunek życia

Piotr i Jan usłyszawszy nowinę o pustym grobie obierają jedyny
słuszny kierunek. Wcześniej uciekli od Jezusa. Własna zdrada
musiała być dla nich grobem, w którym leżał Bóg. Bali się
tego miejsca, nie chcieli do niego wracać, bo myślenie o własnej
winie jest zbyt bolesne najlepiej uciec od takich myśli. Kiedy
jednak dowiedzieli się, że ich zdrada nie pokonała miłości
Jezusa biegną by ujrzeć to miejsce, którego dotąd się tak bali.
Zanurzyli się w historii własnego grzechu i stał się cud.

Ujrzeć, żeby wierzyć

Bohaterem dzisiejszego Święta jest Jan umiłowany uczeń
Jezusa. Ostatnie zdanie z dzisiejszej Ewangelii mówi o nim, że gdy
wszedł do grobu Ujrzał i uwierzył. Język grecki zna kilka
czasowników, które opisują czynność widzenia tak jak różne
jest nasze widzenie. Zastosowane tutaj eiden podpowiada nam,
że Jan tak naprawdę nie tyle widział pusty grób i całun, ale
jego wzrok sięgnął jakby poza zasłonę tej dotykalnej
rzeczywistości. On zobaczył sens tego wszystkiego, co się stało.
Zobaczył po co to wszystko było. Zobaczył miłość Boga, Jego
miłosierdzie, przebaczenie dla grzeszników w pewien sposób Jan
doświadczył zmartwychwstania.Św. Jan w Kościele Wschodnim
nazywany jest Teologiem to znaczy kimś kto pojął to, co
nieuchwytne dla ludzkiego rozumu. Jan ujrzał sens całej naznaczonej
grzechem i cierpieniem historii człowieka i uwierzył w miłość,
która zwycięża śmierć. Dla nas jest to zaproszenie do
odważnego odkrywania naszej historii, po to by uwierzyć. Wówczas
każdy moment naszego życia, każda historia, każde święto
(również to Boże Narodzenie) ukazuje nam zupełnie nowy sens.
Słowo Boże i liturgia Kościoła stają się światłami, które
oświetlają nasze życie.

xMCMS