HOMILIA

24 grudnia 2012 r.
Poniedziałek, Wigilia Bożego Narodzenia

Jezu, przysiądź się!

Oczekiwanie człowieka na
Zbawiciela

Zbawiciel, jak to zapowiadali prorocy, nie przychodzi do ziemi obcej.
Przychodzi do swojego stworzenia, odwiedza tych, którym zostało powierzone
panowanie nad tym światem. Niestety, oddaliśmy władzę w ręce Szatana. Za późno już
było na oddanie nadgryzionego zakazanego owocu. Mesjasz to Odnowiciel
wszystkiego, ale też konkretna osoba o jasnych priorytetach działania i solidnym
fundamencie Woli Bożej. Takich podobnych konkretnych osób poszukujemy, takim
oddajemy nasze życie, tacy ludzie napędzają rozwój tego świata. Ale oni też są
grzeszni, często upadają, ulegają zaślepieniu władzą, przesadzają w swoich
decyzjach w stosunku do innych. Ci tak zwani ludzie z zasadami zachowują się
tak, jakby chcieli na dzisiejszą wieczorną kolację wigilijną zaprosić Jezusa
tylko po to, aby się dobrze czuć w Jego towarzystwie: On ależ oczywiście będzie
honorowym gościem! Ileż to opowieści wigilijnych miało taki właśnie kontekst:
nierozpoznany Zbawiciel przychodzący do
domu bogacza z jednej strony oraz pokorny i ubogi sługa z drugiej strony, który
zostaje obdarzony łaską Zbawiciela przez przyjęcie nędzarza. Ale zarówno jeden
jak i drugi może mieć tą samą niedoskonałą postawę oczekiwania: ugościć
Zbawiciela, otrzymać nagrodę, dobrze się poczuć. Tacy jesteśmy: siedzimy w
ciemnościach i mroku śmierci. Potrzebujemy oświecenia! Jesteśmy jak Dawid:
wydaje się nam, że wiemy, o co Panu Bogu chodzi. Dlatego przygotowujemy się na
jego przyjście na wzór jednej zasady: co mnie się podoba, musi się podobać i
Jemu.

Nie ty tu rządzisz!

Cały kantyk, który wypowiedział Zachariasz w dzisiejszej Ewangelii, to
uważne śledzenie działania Bożego w życiu tego człowieka. Mówi cały czas w
liczbie mnogiej o ludzkości, do której należy; o ludzie Abrahama, Izraelu, do
którego należy; o dziecięciu, które jest jego synem. W końcu mówi też o
obietnicach, które też się wypełnią w stosunku do jego grzesznego życia.
Zachariasz jest gotowy na przyjęcie Pana. Kiedy ja jestem gotowy na przyjęcie
Pana? Wtedy, gdy Zbawiciel może do mnie przyjść i robić, co chce. W spotkaniu z
Panem człowiek się czuje dobrze tylko wtedy, kiedy nie przeszkadza Bogu w
robieniu Jego historii w życiu człowieka.

Przyjdź, Jezu, zajmij się moim
życiem

Oto prawdziwa postawa Wigilii: przyjdź Jezusie, przyjdź Zbawicielu, niech
Twoja obecność w moim życiu nauczy mnie tylko jednego: ZAUFANIA TOBIE MIMO
WSZYSTKO! Mimo moich relacji z rodzicami, z teściami, z rodzeństwem, z dziećmi
z tymi, którzy łamać się będą ze mną opłatkiem. Jak dalej będą takimi, jakimi
byli dotychczas, i jeżeli ja się nie zmienię to ufam Tobie! Ty tutaj tylko
bądź i decyduj. Nawet jeżeli moje życie się nie zmienia na jotę, przyjdź!

Ty tu rządzisz!

ks. Karol P. MS