HOMILIA

Wspomnienie
Wszystkich Wiernych zmarłych – 2 Listopad 2012 r

Jeden Kościół w trzech
odsłonach.

Kościół chwalebny ze społecznością świętych, a więc zbawionych w
Niebie, Kościół oczyszczających się w Czyśćcu i pielgrzymujący na ziemi, to
całość tajemnicy Kościoła, który jest naszym domem. Gospodarzem tego domu jest
Chrystus. Dzisiaj wspominamy tych zmarłych, którzy są w Czyśćcu i czekają z
nadzieją, by dołączyć do chwały Nieba. Kościół modli się za nich nieustannie w każdej
Eucharystii i innych modlitwach, szczególnie w Wypominkach Listopadowych, gdyż
śmierć zastała ich nie przygotowanych w pełni na spotkanie z Chrystusem. A
teraz oczekują naszej pomocy. Co to jest
czyściec? Czyściec to miejsce lub stan odbywania kary doczesnej przez tych,
którzy, kończąc swe życie w łasce Bożej, nie są całkowicie wolni od grzechów
powszednich lub też nie w pełni zadośćuczynili za swoje występki.

Duch
jest budowlą, ciało jako rusztowanie:

Musi być rozebrane, gdy budowla stanie. (A. Mickiewicz)

Jest pewne podobieństwo w tej pięknej myśli A. Mickiewicza do naszego
życia doczesnego i wiecznego. Kiedy wznosi się budowlę, potrzebne jest też rusztowanie.
Gdy budynek jest ukończony, rozbiera się rusztowanie, aby ukazać piękno budowli.
Każdy z nas coś buduje… Wielkie i małe inwestycje. Każdego dnia, każdej
godziny wypełnia się czas, dopełnia się Twoje i moje powołanie. Każda decyzja,
każdy czyn, każde słowo a nawet myśl, ma wpływ na naszą teraźniejszość i
przyszłość! Co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon
ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne
(Ga 6,8). W ciele sieje ten, kto dba tylko o rusztowanie, a więc o doczesność,
budowniczy nieroztropny i krótkowzroczny. W duchu zaś buduje ten, kto widzi
dalej, o wierzy w życie wieczne. Aby nasza najważniejsza inwestycja życia, budowanie
szczęśliwej wieczności, była zawsze mocna i trwała, winna być wznoszona na
trwałym fundamencie, jakim jest Chrystus. Jesteście
uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według
danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny
zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak
baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego,
jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus (1 Kor 3,9b-11.16).
Taka budowla zdolna będzie przetrwać wiatry i burze życia i osiągając wszystko
to, co Bóg w swej niezmierzonej hojności dla mnie i dla Ciebie zaplanował!

Memento
mori – pamiętaj, że
umrzesz

Pozdrowienie "Memento mori" było używane przez wiele
zgromadzeń zakonnych, przede wszystkim przez kamedułów, kartuzów i trapistów. Mówiło
ono o kruchości życia i wzywało do Ewangelicznej czujności wobec śmierci, która
zawsze przychodzi jak złodziej, więc trzeba być na nią przygotowanym. Dzisiejszy
dzień i cały listopad, w którym modlimy się za zmarłych, wzywa nas do ułożenia właściwej hierarchii w życiu i do czujności. Dobrze
jest zapytać samego siebie przynajmniej raz na jakiś czas – jakie są moje cele, priorytety, czym żyję
na co dzień, co zaprząta mój umysł każdego dnia najbardziej? Czemu poświęcam
lwią część czasu, dnia, życia? Bo przecież życie tak szybko biegnie i wieczność
stanie u drzwi naszego istnienia. I co zaniesiemy na drugą stronę, gdy staniemy
przed Panem? Sąd Ostateczny ukaże wszystko stracone szanse, złe decyzje, ale
i dobro, które o nas świadczyć będzie. Może szklankę wody podaną ze względu na
Jezusa, która będzie zwiastunem wiecznej nagrody. Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą (Ks. J. Twardowski)

ks. Kazimierz W. MS