HOMILIA

Nic
nie może przecież wiecznie trwać, co zesłał los trzeba będzie
stracić

Tak śpiewała znana i lubiana, piękna
polska piosenkarka Anna Jantar, która
zapewne nie przypuszczała, że ten przebój, który wylansowała, będzie
jej testamentem artystycznym. A jeszcze bardziej, tekst trochę
mniej znanej piosenki artystki, która
wyraża to co się
wydarzyło w jej życiu: Czas już spocząć,
odejść w cień, tak jak inni zapaść w Wielki Sen. Życia Anny Jantar przypomina nam o kruchości
ludzkiego życia. Śmierć w katastrofie lotniczej była dla niej i dla nas jak złodziej,
który zawsze przychodzi, gdy nie jesteśmy czujni i ograbia bez litości z
wszystkiego. Kiedy w jednym z ostatnich wywiadów zapytano Annę, co
sądzi
na temat własnej
urody, odpowiedziała, że nie uroda zdobi człowieka, lecz jego serce, i
że sama pragnie, aby zdobiło ją przede wszystkim jej
serce, stojące otworem dla wszystkich ludzi. Tym właśnie sercem kierowała się w
swoim krótkim życiu. Z tego serca wypływała jej wielka miłość do Boga i do ludzi,
zarówno do najbliższych, jak i do
wielomilionowych rzesz słuchaczy.

Czuwajcie
więc,
bo nie wiecie, w którym
dniu Pan wasz przyjdzie (Mt 24, 42)

Przedwczesna i dramatyczna śmierć Anny Jantar przypomina
nam o kruchości ludzkiego życia. Wzywa nas, abyśmy umieli wykorzystać dany nam
czas. Śpieszmy
się kochać
ludzi tak szybko odchodzą. Nauczał nas ks. Jan
Twardowski. Śpieszmy się kochać Boga, abyśmy
byli piewcami dobra, piękna i miłości i byśmy umieli się
dzielić tym z innymi. Wśród wielu faktów, z których składa się życie – jest jeden, od którego nikt nie ucieknie – to
spotkanie z Panem, który przyjdzie. Żyjemy po to, aby nauczyć się
kochać, aby to spotkanie było dla nas
radosne.
Czuwajcie
więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz
przyjdzie. W tych słowach Jezus zapowiada nam swoje
przyjście w Dniu Ostatecznym. Ale te
słowa mówią również o przyjściu Pana, które nastąpi u
kresu każdego ludzkiego życia. Kiedy człowiek
umiera, świat się dla
niego kończy.
Dobrze
czuwa tylko ten, kto kocha.
Miłość jest zawsze czujna. Kiedy człowiek kogoś kocha, jego serce wciąż czuwa oczekując drogiej osoby, a każda mijająca minuta jest ku niej zwrócona. Tak
postępuje ktoś, kto kocha Jezusa.
Wszystko robi ze względu
na Niego, spotyka Go w każdej chwili, wypełniając Jego wolę. Takie czuwanie przyniesie radość
zbawienia

Ks. Kazimierz
W. MS