HOMILIA

Poniedziałek, XXI Tydzień zwykły, Rok BPragnąc
wspólnoty

Paweł, Sylwan i
Tymoteusz

Początek Drugiego Listu św. Pawła do Tesaloniczan zachęca
mnie do refleksji o wspólnocie. Wymienienie tych trzech imion ukazuje jedność
tych braci, rozpoczynają korespondencję ze wspólnotą w Tesalonikach będąc
pojednani ze sobą. Ich jedność i wierność Bogu są gwarantem prawdziwej nauki o
Jezusie Chrystusie. Jednocześnie są przeciwieństwem uczonych w Piśmie i
faryzeuszy, z dzisiejszej Ewangelii, którzy nie pojęli nauki, nie rozpoznali
Mesjasza w Jezusie, nie trwali we wspólnocie z Bogiem. Wyjście poza wspólnotę
jest utratą pokoju serca, które pragnie
spotkać Boga, wchodzi wtedy niepokój, lęk, niepewność, egoizm.

Biada wam przewodnicy
ślepi

Ślepota wypływa
z egoizmu, nie widząc mojego brata nie widzę Boga. Zaślepiony człowiek żyje w
przestrzeni swoich wizji i wyobrażeń, które nie akceptują wolności drugiego
człowieka. Zobaczyć bliźniego obok siebie tak jak św. Monika widziała biedę
swojego syna i z gorliwością trwała we wspólnocie z Bogiem przez modlitwę.

Łaska wam i pokój od
Boga

Wspólnota jest
akweduktem przez który przepływają dary Boga, On daje łaskę i błogosławi.
Dzięki temu jesteśmy umacniani w wierze, Bóg dobrze nam życzy, chce dla nas
dobra. Daje nam również pokój, który jest potrzebny gdy życie nas przyciska,
gdy Twoje życie się gmatwa Bóg nie odchodzi, ale wspomaga. Prostota relacji i
głęboka miłość Chrystusowa jest drogą dobrej wspólnoty. Dobra wspólnota opiera
się na relacji do Jezusa.

ks.
Łukasz S. MS