HOMILIA

XVII Niedziela Zwykła, Rok B

Od słowa do chleba

Najczęściej tłum wywołuje w nas uczucie
lęku, zniechęcenia, zagubienia, zdenerwowania. Dzisiaj każdy jeśli tylko może
omija tłum, mimo, iż czuje się w nim czasami w jakimś stopniu chroniony ponieważ
nie wymaga aktów odwagi i samodzielnego podejmowania decyzji; ponieważ to inni
myślą i podejmują decyzję za mnie, a ja otrzymuję wyłącznie papkę jako pożywienie.
Jezus, gdy ujrzał wielki tłum, zlitował
się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza i zaczął ich nauczać
(Mk 6,30-34). W sercu Jezusa tłum wzbudza współczucie, które nie pozostaje
jedynie sentymentalnym poruszeniem, głębokim może, ale na pewno krótkotrwałym.
Jest to współczucie Pasterza, który wie doskonale jakiego pokarmu potrzebuje
owczarnia. Jezus najpierw naucza tłum wielu rzeczy, które są istotne dla
duszy ludzkiej a potem nie odprawia ich z pustym żołądkiem! Jego współczucie
odczytuje także głód, którego doświadcza ludzkie ciało. Cud rozmnożenia chleba
to zapowiedź uczty paschalnej, uczty eucharystycznej, która karmi wiernych Słowem
i Ciałem Jezusa. Także i na mnie Jezus patrzy ze współczuciem, lituje się nade
mną karmiąc mnie swoim Słowem i swoim Ciałem! Zaprasza mnie każdego dnia Jezus
rozmnaża chleb, aby dać mi do zrozumienia, że Jego obecność zaspokaja każdy głód.

Dwieście denarów to za mało

Rozmnożenie chleba to zapowiedź Uczty
Eucharystycznej, na której każdy może być nasycony! Dlaczego zatem tak wiele osób
cierpi głód?! Głód chleba, głód miłości Czyżby Eucharystia nie przynosiła już
owoców w postaci dzieł miłosierdzia?! Filip doskonale potrafił obliczyć
materialne możliwości wspólnoty i jednocześnie potrzeby tłumu. Dokładnie tak
samo działam i ja! Szybko potrafię powiedzieć, że to czy tamto nie jest możliwe
ponieważ brakuje środków na pokrycie! Bardzo często dzisiejszy człowiek rozbija
się o mur niewystarczających środków i pozostawia potrzebujących na
marginesie. Po Eucharystii wielu szybko wraca do swojego domu, aby nie widzieć
i nie słyszeć potrzeb braci i sióstr, ponieważ ich własne potrzeby zagłuszyły
wszystko! Świat, w którym żyjemy zamienia się w pustynię, gdy tymczasem Bóg
pragnie, aby pustynia rozkwitała Jest Jego Słowo i Jego Ciało! Jezu Chryste spraw, abym nigdy nie uwierzył, iżdwieście denarów to za mało

Chłopiec, który ma pięć chlebów i dwie
ryby

Zawsze zastanawiałem się kim jest ów młodzieniec,
który zabrał ze sobą o wiele więcej niż potrzebował dla samego siebie?! Pięć
chlebów i dwie ryby Ktoś zupełnie anonimowy Ktoś kto zapowiada łaskę
zmartwychwstania, łaskę nowego życia w Chrystusie! Jezus przed dokonaniem cudu przygląda
się temu, co posiada ten młodzieniec. Jest to bardzo hojny młodzieniec, nie
zachowuje dla siebie nic; pozwala, aby to niewiele zostało pomnożone przez
modlitwę błogosławieństwa i łaskę Jezusa! Zaprasza mnie dzisiaj ten młody człowiek
do hojności, do podzielenia się tym, co posiadam; aby moje dobro pomnożone,
stało się dobrem dla wszystkich! Abym nie trzymał kurczowo ostatniego grosza
w przekonaniu, iż muszę liczyć wyłącznie na siebie. Panie udziel mi wiary w
Twoją miłość, która pomnaża to, co oddaję Tobie!

Jedność owocem

Eucharystia, którą zapowiada rozmnożenie
chleba, dla pierwszych wspólnot Kościoła była okazją do dzielenia się z
potrzebującymi. Kto tylko mógł, przynosił coś dla ubogich! Po Eucharystii
rozdzielano dary według potrzeb Była to ważna chwila w życiu wspólnoty do ciągłego
budowania i zachowania jedności. Okazja, która wyrażała się w sposób konkretny.
Święty Paweł w Liście do Efezjan przypomina dzisiaj: abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście
wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w
miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno
jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje
wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i
Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we
wszystkich (Ef 4,1-6).

Ks. Jacek P.
MS