Wielka Cisza

Sobota, Wielki Tydzień, Rok B, I

Wigilia Paschalna

Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: «Kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu?» Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień został już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: «Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. A idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: „Podąża przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział”».

(Mk 16, 1-7)

Wydaje się, że jakikolwiek komentarz do dzisiejszego dnia będzie sprzeczny z jego głębokim sensem. Wielka Sobota to przecież czas wielkiej ciszy. Uczniowie Jezusa nie celebrują dziś liturgii poza liturgią godzin.

Przez wydarzenia celebrowane w czas Triduum Paschalnego doszliśmy z naszym Mistrzem do granic naszych ludzkich możliwości. Do jego śmierci, która jest przecież naszą śmiercią. Doszliśmy do wydarzenie nie do uniknięcia, które kładzie kres wszelkiej naszej sprawczości. A On poszedł dalej przez granicę śmierci i dalej – poza nią – w ramiona Ojca. Wielka Sobota zatrzymuje nas na tej granicy i każe czekać. I każe milczeć. Konfrontuje nas z naszą bezradnością, która albo popchnie nas w rozpacz albo sprowokuje w nas wiarę, że Jezus zejdzie do naszych odchłani i wyprowadzi nas z nich. Że nas nie zostawi sam na sam z umieraniem. Że On jest potężniejszy, niż to co nas zabija. I że wróci do nas nie dlatego, że na to zasługujemy ale dlatego, że nas kocha.

Mamy szansę by nasze milczenie przy grobie Jezusa wyrażało naszą ufność w Jego moc. Wytrzymajmy w tej ciszy i bezradności. Jak całe zastępy ludzi sprawiedliwych, oczekujący w odchłani na moment, gdy Wcielone Słowo zabrzmi dobrą nowiną o zwycięstwie nad nieprzyjacielem i śmiercią.

——————————-

ks. Krzysztof Kowal MS – socjusz nowicjatu, mieszka w Dębowcu

——————————-