Wchodźcie przez ciasną bramę

Wtorek, XII Tydzień zwykły, Rok A, II

Wspomnienie św. Alojzego Gonzagi, zakonnika

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych.
Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków.
Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!»

(Mt 7, 6. 12-14)

Tym prostym obrazem “bramy” Jezus pokazuje nam kierunek naszej wędrówki do domu prawdy, miłości i dobra. Wiele jest bram, ale tylko jedna prowadzi do domu Ojca. Ta “brama” nazywa się Jezus Chrystus! Tylko przejście przez tę bramę, otwiera życie wieczne, rzuca światło na cień śmierci i wprowadza nas w ramiona kochającego Boga. Czemu ta brama jest ciasna? Bo na naszej drodze ku bramie życia stoi nieprzyjaciel – szatan, który wszystko robi byśmy wybrali inną bramę – szeroką, łatwą i przyjemną, która prowadzi ku zatraceniu. Nieprzyjaciel człowieka, jak wszyscy uwodziciele, ukazuje nam dobro jako zło i zło jako dobro, prawdę przemienia w kłamstwo, a kłamstwo ukazuje jako prawdę. Ponadto Boga przedstawia jako wymagającego i złego Pana dlatego, byśmy mu nie zaufali. Szatan jest mistrzem iluzji szczęśliwego życia bez Boga, tak jak nabrał pierwszych rodziców w Raju, tak nabiera każdego z nas, byśmy kupili jego kłamstwa i chowali się przed Bogiem.

W swej „Historii kościelnej ludu angielskiego” Czcigodny Beda opowiada, jak wiara chrześcijańska miała swój początek na północnych terenach Anglii. Kiedy misjonarze przybyli z Rzymu dotarli do Northumberland, miejscowy król zwołał radę dygnitarzy, aby zdecydowali, czy pozwolić im na głoszenie nowego orędzia. Niektórzy z obecnych byli za, inni przeciw. Była wtedy zima i na zewnątrz padał śnieg i była zamieć, ale sala była oświetlona i ciepła. W pewnym momencie z otworu w ścianie wyleciał ptak, wystraszony pofruwał trochę po sali, a potem zniknął przez dziurę w przeciwległej ścianie. Wtedy podniósł się jeden z obecnych i powiedział: “Jaśniepanie, nasze życie na tym świecie przypomina tego ptaszka. Przychodzimy nie wiedząc skąd, przez jakiś czas cieszymy się światłem i ciepłem tego świata a potem ponownie znikamy w ciemnościach, nie wiedząc dokąd idziemy. Jeśli ci ludzie są w stanie odsłonić nam coś z tajemnicy naszego życia, powinniśmy ich posłuchać”.

Każdy z nas jest powołany do tego, by odsłonić przed światem tajemnicę naszego szczęścia, które ma na imię Jezus Chrystus – nasza Droga, Prawda i Życie. Wiara chrześcijańska mogłaby powrócić na naszym kontynencie i w zsekularyzowanym świecie z tej samej racji, z jakiej się tam pojawiła: to jest, jako jedyna, która ma pewną odpowiedź na wielkie pytania dotyczące życia i śmierci.

Módlmy się słowami św. Efrema Syryjczyka do Maryi prosząc o Jej pomoc i opiekę w kroczeniu za Jezusem: “Nieskalana, nietknięta, cała czysta Dziewico, Boża Rodzicielko, Maryjo! Witaj, bramo niebieska i drabino dla wejścia wszystkich! Witaj, Ty która otwierasz nam bramę do raju niebios!“. Amen.

——————————-

ks. Wawrzyniec Skraba MS – mistrz nowicjatu, mieszka w Dębowcu

——————————-