Szczęśliwe oczy i uszy

Piątek, XVI Tydzień zwykły, Rok C, I

Wspomnienie św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.
Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.
Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.
Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».

(Mt 13, 18-23)

Po co mamy oczy i uszy? Ich funkcje są oczywiste. Ale po co mamy oczy i uszy w wymiarze religijnym? By widziały i słyszały Mesjasza – Zbawiciela. O tym przypomina nam nasz Mistrz w dzisiejszej Ewangelii. Mało tego – takich nazywa szczęśliwymi. Widzieć, więc i słyszeć Jezusa jako obiecanego przez proroków Mesjasza i Zbawiciela, jako Centrum Odniesienia i Centrum historii świata, jako naszego (mojego) życiowego Przewodnika i Pana jest powodem do dumy i radości.

Czy święta Anna i święty Joachim, których wspomnienie dziś obchodzimy, mogli cieszyć się swoim wnukiem Jezusem – tego nie wiemy. O ich istnieniu i problemach opowiada pozabiblijna (apokryficzna) Ewangelia świętego Jakuba. Z niej dowiadujemy się, że długi czas byli bezdzietni i to było ich wielkim zmartwieniem. Bóg daje im jednak radość bycia rodzicami córki Maryi, która przyniosła na świat Zbawiciela – Jezusa.

Obyśmy w Jezusie i Maryi zawsze widzieli i słyszeli prowadzących nas przez życie Przewodników i na tym budowali nasze szczęście.

——————————-

ks. Witold Kuman MS – przełożony wspólnoty Saletynów w Balzers (Lichtenstein)

——————————-