Świadectwo Jana

Poniedziałek, I Tydzień po Narodzeniu Pańskim, Rok C, II

Wspomnienie Najświętszego Imienia Jezusa

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».
Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

(J 1, 29-34)

Jan zobaczył Jezusa, zobaczył przychodzącego Ducha, usłyszał słowa obietnicy. Ewangelista przedstawia nam zwiastuna Jezusowego działania, jako człowieka przede wszystkim obdarowanego. Jan nie wymyślił sobie Zbawiciela – sam mówi, że nie znał Go dotąd. Jan nie opiera swojej działalności na wytworach swojego intelektu i wyobraźni. On uważnie patrzy i słucha – przyjmuje to, co Bóg mu dał. Może zrealizować swoje powołanie będąc uważnym i szukającym znaków obecności Pana. Przypomina w tym Maryję, która jest znakiem dla Elżbiety, ponieważ odkrywa, jak wielkie rzeczy uczynił dla Niej Bóg.

I my potrzebujemy uważności na Boże dobrodziejstwa. Potrzeba nam zaufania Bożej wierności i przyjmowania Jego darów. Potrzebujemy zobaczyć Boga takiego jakim jest żeby nie wpatrywać się w nasze wyobrażenia o Nim a więc w nas samych. Widząc, dzień po dniu, coraz pełniejszy Jego obraz, będziemy w stanie zrealizować osobistą misję każdego i każdej z nas, którą dzień po dniu, Bóg nam odsłania.

——————————-

ks. Krzysztof Kowal MS – socjusz nowicjatu, mieszka w Dębowcu

——————————-