Realizm ewangeliczny

Piątek, III Tydzień Wielkanocny, Rok B, I

Uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, Głównego Patrona Polski

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.
Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec».

(J 6, 44-51)

Jezus mówi dzisiaj do nas, że jeśli nasze życie jak ziarno nie obumrze to pozostaje „samo”. Jeśli obumrze przynosi plon, który kojarzy się z wielością. To chyba największy strach człowieka – pozostać w samotności, przeżyć życie bez owoców, bez plonów.
Jezus mówiący o życiu jest realistą. Ale jest to realizm ewangeliczny. Nie przytłacza swoim ciężarem, ale pokazuje perspektywę. Zbawiciel mówi prawdę o życiu – nie uniknie się cierpienia jeśli idziemy drogą Ewangelii. Jednocześnie pokazuje sens – tak ma być, to zwyczajna droga do świętości i ona przynosi owoce. Trzeba utracić, żeby mieć.

Ktoś może pomyśleć w tym momencie: „Łatwo mówić. Kiedy przychodzi prawdziwe cierpienie, to nie takie proste. Mówić o umieraniu to prosta rzecz”. Takie myśli są uzasadnione. Dlatego Zbawiciel oparł autentyczność swoich słów na świadectwie. On naprawdę umarł i pokonał śmierć.

To świadectwo kontynuują męczennicy. Dzisiaj wspominamy św. Wojciecha. Czy ktoś myśli o św. Wojciechu czy innych męczennikach jako o osobach przegranych? Czy ich ofiara nas przytłacza? Przecież na ich świadectwie i męczeństwie opiera się wiara narodu. To dzięki temu, że oni stali się „ziarnem, które obumarło” powstało nowe życie. Męczennicy są żywym świadectwem, że słowa Jezusa są prawdą, która może się również zrealizować w naszym życiu.

——————————-

ks. Piotr Grudzień MS – duszpasterz w Rzeszowie

——————————-