Radujmy się z Aniołami i Archaniołami

Wtorek, XXVI Tydzień zwykły, Rok A, II

Święto świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała

Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».
Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?»
Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym».
Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!»
Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to».
Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego».

(J 1, 47-51)

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje okoliczności powołania przez Jezusa kolejnego ucznia –Natanaela. Filip usłyszał od Jezusa: „Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”. Syn Boży zna każdego z nas, nie tylko po imieniu, ale zna całą głębię naszej duszy. A poruszeniom naszej duszy przyglądają się też aniołowie i szatani.

Natanael w innym miejscu Pisma Świętego jest nazywany Bartłomiejem, co z semickiego tłumaczy się jako Bar Tholomai – „syn oracza”, a więc kogoś prostego, niewykształconego. Bo „spodobało się Panu” powołać właśnie takiego na swojego ucznia, chociaż sam Natanael jest uważany za jednego z bardziej wykształconych wśród Apostołów.

Jezus spotyka Natanaela siedzącego pod figowcem. Figowiec jako drzewo jest symbolem inicjacji chrześcijańskiej. Siedzenie pod nim oznacza zgłębianie Pism i Proroków, rozpoznawanie drogi jaką powinno się iść, rozpoznawanie swojego powołania, aby nadać sens życiu.

Figa jest owocem bardzo słodkim i symbolizuje słodycz miłości. Miłości jaką ma Jezus wobec człowieka, o którego troszczy się od momentu poczęcia. Jest cierpliwy i łaskawy jak Ogrodnik wobec drzewa figowego nie wydającego kolejny rok owoców.

A skąd takie czytanie w święto Archaniołów? Jezus ukazuje Natanaelowi nie tylko fakt, że go zna doskonale, ale też perspektywę Życia Wiecznego: „Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego”. Ten obraz to zapowiedź Chrystusowej liturgii paschalnej. Najpierw w rzeczywistym znaku krzyża, a potem – aż do naszych czasów – w sakramentalnych znakach Kościoła. Dokonuje się cudowna wymiana: ruch wstępujący, czyli uwielbienie Boga, oraz ruch zstępujący – uświęcenie człowieka.

Bardzo plastycznie przedstawiony jest w Apokalipsie obraz walki jaka toczy się nieustannie na niebie i na arenie naszej duszy, o nasze myśli, poruszenia i decyzje. Mamy jednak aniołów, wielkich obrońców w tej walce, wysłanników i sług Bożych. Z tysiąca tysięcy wspominamy dzisiaj największych.

Archanioł Michał, którego imię oznacza „Któż jak Bóg”, toczy nieustanną walkę z szatanem.

Archanioł Gabriel – „Moc Boża” – przybył do Maryi, aby Zwiastować Jej wybranie na Matkę Zbawiciela; do Józefa we śnie, aby oznajmić sytuację Maryi; ostrzegł też Józefa przed Herodem, wskazując kierunek ucieczki.

Archanioł Rafał, to imię oznacza „Bóg uzdrawia”. Dotknąwszy oczu Tobiasza uwalnia go od świata ciemności.

Radujmy się z Aniołami i Archaniołami, wyśpiewując pieśni Uwielbienia! On zwyciężył świat!

——————————-

ks. Zbigniew Wal MS – duszpasterz Centrum Pojednania w Dębowcu

——————————-