Prawdziwy odpoczynek

Środa, II Tydzień Adwentu, Rok B, I

Jezus przemówił tymi słowami:
«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

(Mt 11, 28-30)

„Ci, co zaufali Panu, odzyskują siły” (Iz 40,31) – zapewne wielu z nas zna te słowa z popularnej pieśni religijnej, która zaczerpnęła tekst z Księgi proroka Izajasza. Gdzie się odzyskuje siły do życia? W zaufaniu Panu, tzn. wtedy, gdy przyjmujesz Jego wolę, zgadzasz się z nią, akceptujesz, mówisz – „moim pokarmem jest wypełnić wolę Bożą” (por. J 4,34). Ale smakujemy tego odpoczynku, gdy się zdecydujemy na ten krok przyjęcia woli Bożej bezwarunkowo, zdecydowanie. I wiemy, że to jest najtrudniejsze.

Pan Jezus w Ewangelii dodaje nam w tej decyzji otuchy, moglibyśmy powiedzieć, że ociepla to, co na pierwszy rzut oka wydaje się surowe, odpychające. Mówi: „Weźcie na siebie moje jarzmo […] albowiem słodkie jest moje jarzmo, brzemię lekkie” (Mt 11, 29-30). Gdy jesteś utrudzony, umęczony życiem, atmosferą wokół, ogarniającym lękiem i pesymizmem odpoczynek znajdziesz w Nim, a konkretnie w przyjęciu Jego woli, która często równa się z krzyżem, z tym, co jest trudno zaakceptować. Zobacz, spójrz na swój krzyż, na to, przed czym uciekasz – tam już jest Jezus, który na Ciebie czeka. W Nim odpoczniesz.

——————————-

ks. Jacek Sokołowski MS – duszpasterz w Olsztynie

——————————-