Podatek

Poniedziałek, XIX Tydzień zwykły, Rok C, I

Gdy Jezus przebywał w Galilei z uczniami, rzekł do nich: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie». I bardzo się zasmucili.
Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy didrachmy z zapytaniem: «Wasz Nauczyciel nie płaci didrachmy?» Odpowiedział: «Tak».
Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: «Szymonie, jak ci się zdaje: Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?»
Gdy Piotr powiedział: «Od obcych», Jezus mu rzekł: «A zatem synowie są wolni. Żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę. Weź pierwszą złowioną rybę, a gdy otworzysz jej pyszczek, znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie».

(Mt 17, 22-27)

Dwudrachma była podatkiem zbieranym na utrzymanie świątyni. Była stosunkowo młodym podatkiem i wielu żydów nie uważała za stosowne go płacić. Oficjalnie zwolnieni byli z niej kapłani, biedacy i ci, którzy prowadzili działalność dobroczynną, Z pewnością Jezus znajdował się pośród tych, którzy mogli się czuć wolni od płacenia tego podatku, a związane z jej niezapłaceniem niebezpieczeństwo zgorszenia było niewielkie. Tym bardziej zadziwiające w dzisiejszym tekście jest nagromadzenie cudowności. Po rozmowie Piotra ze zbierającymi dwudrachmę Jezus okazuje cudowną znajomość wydarzeń będącym poza możliwością zmysłowego postrzegania, wyprzedza możliwe pytania Apostoła, a potem nakazuje mu złowienie ryby, która w pyszczku ma monetę odpowiadającą swoją wartością sumie, której domagali się poborcy.

Nieco światła na naszą scenę może rzucać fakt, że należy ona do części Ewangelii wg św. Mateusza, w której porusza on tematy związane z przynależnością do królestwa Bożego i bezpośrednio poprzedza czwartą wielką mowę Jezusa – dotyczącą właśnie tego tematu. Podatek na świątynię może być rozumiany więc jak zapłata pozwalająca na pozostanie w relacji do Boga. Jezus nie ma żadnego powodu, żeby płacić. W Jego relacji do Ojca nie ma żadnego sprzeciwu, żadnej przeszkody, nic co by domagało się zadośćuczynienia czy zapłaty. A jednak to właśnie On bierze na siebie zapłacenie tego okupu obejmując swym aktem również towarzyszącego Mu Piotra. Idąc nieco dalej można w tym tekście również dostrzec wezwanie chrześcijan do uczestnictwa w misji Kościoła. Odkupieni przez Jezusa jesteśmy zaproszeni, by jak Piotrowa ryba nosić w sobie okup za zbawienie niepojednanego z Bogiem świata.

—————–————–

ks. Marcin Ciunel MS – Rektor WSD Księży Saletynów, Kraków

——————————-