Ogień

Czwartek, XXIX Tydzień zwykły, Rok C, I

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.
Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej».

(Łk 12, 49-53)

Obraz ognia w Biblii, występuje wiele razy. Zawsze jest symbolem Boga, Jego działania, obecności, oczyszczania i sprawiedliwości.

Już w Księdze Wyjścia, Mojżesz widzi krzak, który płonie ogniem a nie spala się. Jest to coś niespotykanego, coś co wykracza poza ludzkie myślenie czy doświadczenie. Po ludzku ten krzak powinien się spalić.

Tak samo w dzisiejszej Ewangelii, Jezus mówi o ogniu, który ma zstąpić. Ogień w Dziejach Apostolskich, jest obrazem obecności Ducha Świętego. Ogień, który prowadzi do prawdy, do życia prawdziwego. Tak jak to pisze święty Paweł w pierwszym czytaniu. Spotkanie z Bogiem, zawsze życie człowieka się zmienia. Z grzesznika staje się świętym. Ten ogień to symbol podziału – od tego co Boże a co pogańskie i grzeszne.
Tak jak dla Mojżesza ogień, pokazywał miejsce święte, miejsce w którym był Bóg, aż musiał z szacunku ściągnąć sandały. Tak ogień z Ewangelii to rozłam w naszym życiu. Jeżeli żyjesz ogniem Jezusa, będziesz Jego znakiem, będziesz pokazywał te miejsca które są Jego, które są święte, w przeciwieństwie do tego co grzeszne i pogańskie. Bo nie każdy, tym ogniem chce żyć.

——————————-

ks. Jakub Dudek MS – duszpasterz w Sanktuarium MB Saletyńskiej w Dębowcu

——————————-