Niezrozumiany prorok

Wtorek, III Tydzień Wielkanocny, Rok A, II

Wspomnienie św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, prezbitera

W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa:
«Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»
Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

(J 6, 30-35)

Dar męstwa…

Przemówienie i zachowanie Szczepana, w chwili poprzedzającej jego męczeńską śmierć, nie ma nic wspólnego z obecnymi regułami dobrego wychowania. On nie hamuje się w tym, co mówi; nie kontroluje swego zachowania i nie potulnieje, nawet jeśli wie, jaki czeka go koniec już za niedługo.

Aby jeszcze lepiej oddać tę sytuację wyobraźmy sobie, że Szczepan (mówił do ludu i starszych, i uczonych…) stanął przed Sądem Najwyższym i nazwał jego sędziów kryminalistami, wyliczając ich przestępstwa. Jaka byłaby reakcja sędziów? Bez wątpienia nie zostałby ułaskawiony a nałożona wcześniej kara byłaby jeszcze zwiększona… za obrazę instytucji.

Szczepan otrzymał łaskę męstwa, która uzdolniła go pokonania strachu, nawet strachu przed śmiercią. Stawił czoła próbom i prześladowaniom, wyrzekł się własnego życia i złożył je w ofierze w obronie słusznej sprawy. Złożył swe życie w obronie prawdy o Chrystusie, którego zdradzili i zamordowali (Dz 7,52).

Każdy ochrzczony otrzymał dar męstwa. Czy każdy ochrzczony ma odwagę, aby głosić prawdę i za nią oddać swe życie???

Dotknięci do żywego…

Całe przemówienie Szczepana miało najwyraźniej sprawić, by zawrzały gniewem ich serca i by zgrzytali zębami na niego (Dz 7,54). Mówiąc nieco kolokwialnie, zostali dotknięci do żywego. Wcześniej, gdy przemawiał św. Piotr, na jego słowa „przejęli się do głębi serca”. Przemówienie św. Piotra wywołało w słuchaczach skruchę i wiarę. Zostali dotknięci do żywego i pytają co mają robić? Przemówienie Szczepana, dotknęło ich do żywego, wzbudza natomiast oburzenie i wściekłość.

Pozostanie dla nas tajemnicą, dlaczego ta sama prawda o miłosiernym Bogu raz wzbudza skruchę i wiarę a innym razem oburzenie i wściekłość. Sam Jezus zapowiadał, że jego Ewangelia wzbudzi w tym samym domu podział. Także wokół nas, wydarzenia codzienności raz wzbudzają skruchę a innym razem te same wydarzenia rodzą oburzenie…

——————————-

ks. Jacek Pawłowski MS – wikariusz generalny Zgromadzenia Misjonarzy Saletynów, mieszka w Rzymie.

——————————-