Najlepsza cząstka gościnności

Niedziela, XVI Tydzień zwykły, Rok C, II

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa.
Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».
A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».

(Łk 10, 38-42)

Żyjemy w świecie, w którym musimy wybierać. Wszędzie i codziennie. Zakupy to przecież nieodłączny fragment naszego życia. I wtedy właśnie sprawdza się nasza umiejętność trafnego wyboru. Spośród tysiąca przedmiotów, mamy wybrać tę jedną, która nam najbardziej odpowiada, podoba się, będzie użyteczna a przy tym możliwie najtańsza. Wiemy, że nie jest to łatwe zadanie. I często się mylimy, źle wybieramy, lub okazuje się, że w innym sklepie czy centrum handlowym można było lepiej wybrać.

Dzisiaj Słowo Boże też mówi o wyborach, nie tych parlamentarnych, prezydenckich czy europejskich, ale tych, najważniejszych, od których zależy nasze zbawienie, nasza wieczność, z Bogiem lub bez Boga.

Już Abraham miał trudny wybór. Przypomnijmy sobie ostatnie upały. Co się nam chciało wtedy robić? Przyjmować niespodziewanych gości, czy leżeć w cieniu i pić kolę z lodem? A co zrobił Abraham? Podjął tych gości w sposób iście królewski. I to mu się stokrotnie opłaciło.

Wszystko jest ważne, ale są rzeczy ważne i ważniejsze, są chwile i okoliczności, w których ten sam wybór nabiera innego znaczenia. „Ubogich macie zawsze, ale mnie nie zawsze”, uwrażliwiał Jezus swoich uczniów. Podobnie poucza Martę i Marię. Są w życiu chwile i okazje niepowtarzalne i jest czymś nierozsądnym je przeoczyć. Gdy przychodzi Jezus, wszystko jest mniej ważne. To jest właśnie tak „najlepsza cząstka”, od której zależy zarówno nasza wieczność, jak i teraźniejszość. Dlatego właśnie słuchamy Słowa Bożego w niedzielę we wspólnocie Kościoła, z gwarancją, iż będzie to „ortodoksyjne”, a nie subiektywne, by mieć światło na kolejny tydzień, na codzienne wybory, tak, by zawsze wybrać właśnie tę najlepszą cząstkę. Otwórzmy oczy, uszy a przede wszystkim serce. Niech wejdzie Pan, niech prowadzi.

——————————-

ks. Henryk Kuman MS – duszpasterz w Czechach, Bozkov

——————————-