Mieszkanie Boga

Poniedziałek, V Tydzień Wielkanocny, Rok C, I

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie».
Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: «Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?»
W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

(J 14, 21-26)

„Przez życie ziemskie, lubiące pozory, przechodzimy jakby niewidomi.”
(bp Diadoch z Fotyki, V w.)

Pracował na kontrakcie w jednym z azjatyckich krajów. Nie było go w domu miesiącami, bo tego wymagał charakter pracy. W zamian otrzymywał satysfakcję z ambitnych projektów i dobre pieniądze. Z roku na rok było jednak trudniej. Dom przestawał różnić się od hoteli, w których pomieszkiwał. Relacje z żoną i dziećmi słabły, nauczyli się żyć na co dzień bez niego. Zapaliło się czerwone światło. Nie znam zakończenia.

To, co zewnętrzne, pochłania nas. Spotykamy się z wieloma osobami, ale brakuje nam czasu dla samych siebie. Bóg chce zamieszkać w nas, ale nas tam często nie ma. Gdzie jesteśmy? Mieszkamy na zewnątrz: w naszych obowiązkach, w pracy, w naszych znajomościach, w imprezach, spotkaniach, nabożeństwach, weselach i pogrzebach. Starsi robią wycieczki do przeszłości, a młodsi w przyszłość.

Wnętrze człowieka jest w stanie pomieścić samego Boga. Warto próbować wrócić do siebie, aby spełniły się także w nas słowa z dzisiejszej Ewangelii: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać.

Nie szukaj Boga na zewnątrz. Izaak Syryjczyk, biskup starożytnej Niniwy (VII w.) podpowiada: Drabina królestwa niebieskiego ukryta jest w tobie, a więc w twojej duszy. Zanurz się w sobie samym, z dala od grzechu, a znajdziesz tam stopnie, po których możesz się wspiąć.

Spróbuj dzisiaj zrobić małe ćwiczenie i sprawdź, gdzie jesteś. Pobądź sam ze sobą przez 10 minut. Spotkaj się ze swoim zmęczeniem, roztargnieniem. Spotkaj się ze swoimi marzeniami i lękami. A potem idź głębiej i spotkaj się z Bogiem.

——————————-

ks. Andrzej Wierzba MS – socjusz Postulatu

——————————-