Kiedy przychodzi Bóg

Sobota, II Tydzień Wielkanocny, Rok A, II

Święto św. Marka, ewangelisty

Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

(J 12, 24-26)

Uczniowie Jezusa chwilę wcześniej uczestniczyli w cudzie rozmnożenia chleba. Po raz kolejny doświadczyli, że dla Pana Jezusa nie ma rzeczy niemożliwych, że jest w stanie zaradzić każdej sytuacji, szczególnie tej najbardziej granicznej.

Autor natchniony kreśli przed nami charakterystykę obecnej chwili, w której znajdują się apostołowie – zmierzch, nastają ciemności, jezioro jest wzburzone w skutek silnego wiatru, a uczniowie Jezusa przeprawiają się łodzią do Kafarnaum. I nagle, jak to już nie raz bywało w historii człowieka, Bóg po raz kolejny nie zostawia go samego. Jezus przychodzi, idąc po wodzie. Po raz kolejny dokonuje cudu. Pan stworzenia idzie po wodzie i widząc przestraszonych uczniów mówi: To Ja jestem, nie bójcie się.

Dla nas jest to lekcja dobrej nowiny, że ilekroć doświadczamy w życiu sytuacji trudnych, po ludzku niemożliwych, nacechowanych lękiem i niepewnością, to wówczas wtedy przychodzi do nas Bóg i przynosi swój pokój, ukazując głęboki sens sytuacji, które stają się naszym udziałem…

——————————-

ks. Maciej Wilczek MS – duszpasterz w Warszawie

——————————-