Figi i lato

Piątek, XXXIV Tydzień zwykły Rok C, I

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: «Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».

(Łk 21, 29-33)

Wzmianka o drzewie figowym z dzisiejszej Ewangelii kończy mowę Jezusa zapowiadającą przyjście czasów ostatecznych. Roślina ta jest jednym z nielicznych przykładów drzew rosnących w Ziemi Świętej, które gubią na zimę liście i każdego roku odradzają się na nowo, wypuszczając nowe pędy i rozwijając pięknie zielone ulistnienie.

Przykład figowca jest tu niezwykle trafiony, gdyż ostateczne nadejście Królestwa Bożego i powtórne przyjście Chrystusa też będzie wiązało się z odrodzeniem wszelkiego stworzenia, z nowym życiem. Jezus nie poprzestaje jednak na uwagach meteorologiczno-botanicznych. Raczej nakłania do refleksji teologicznej. Tak jak ludzie potrafią obserwować zmieniającą się przyrodę, powinni oni potrafić rozpoznawać Bożą obecność w świecie.

To, co często umyka przy czytaniu tego fragmentu Ewangelii, to pośrednie przyrównanie Królestwa Bożego do lata. Lato jest okresem żniw, a jego koniec zbierania owoców – nagrody za ciężką pracę w polu i opiekę nad drzewami. Taki jest również wydźwięk powtórnego przyjścia Chrystusa: nagroda za pracę nad realizacją woli Bożej lub kara za jej odrzucanie. Lato, to również okres, w którym długo i intensywnie świeci słońce. Wraz z nadejściem Jezusa nastanie panowanie światłości, gdy „nas nawiedzi z wysoka wschodzące Słońce, aby oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają” – jak o Jezusie mówi Kantyk Zachariasza.

——————————-

ks. Łukasz Nowak MS – sekretarz prowincjalny, mieszka w Warszawie

——————————-