Dzieła miłosierdzia

Piątek, XXX Tydzień zwykły, Rok B, I

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili.
A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę.
Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: «Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?» Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił.
A do nich rzekł: «Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?» I nie zdołali Mu na to odpowiedzieć.

(Łk 14, 1-6)

Słyszymy kolejną historię, kiedy to Jezus pomaga w szabat chorym i opętanym. Dziś widzimy sytuację troszkę inną, w której Jezus niejako przewidział złośliwe ataki uczonych w prawie i faryzeuszów. Zadał im pytanie, które zmusiło ich do myślenia: „Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?” Lecz Oni milczeli. Możemy powiedzieć, że zależało Mu również na Nich. Niejako zmusił uczonych w prawie do wyjścia ze swojej „duchowej ciasnoty” i do wydania właściwego osądu. W taki sposób okazał im swoją pomoc płynącą z miłości. Czyny miłosierne, które czyni Jezus nie są naruszeniem „prawa szabatu”.

Czy dla nas pomoc drugiemu człowiekowi w niedzielę będzie naruszeniem „świętowania niedzieli”? Jako Chrześcijanie jesteśmy zaproszeni do celebrowania Eucharystii i do tego, by w tym dniu również odpoczywać. Zadaniem naszym jest również wprowadzać miłość w czyn. Czyli to, co czynił Jezus. O tym pisał Jan Paweł II: „Niedziela powinna również być dniem, w którym wierni mogą się poświęcić dziełom miłosierdzia, działalności charytatywnej i apostolstwu…”.

Otwierajmy nasze serca na cierpiących, chorujących, biednych, opuszczonych…

——————————-

ks. Tomasz Pękała MS – duszpasterz akademicki w Rzeszowie

——————————-