Doświadczenie straty

Poniedziałek, Oktawa Narodzenia Pańskiego, Rok C, II

Święto św. Jana, apostoła i ewangelisty

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

(J 20, 2-8)

Doświadczenie straty najbliższych, jest wpisane w życie każdego człowieka. Jednak wiara pozwala przejść przez takie doświadczenie z nadzieją.

Nie oznacza to braku bólu w sercu. Ale umożliwia stanięcie przy czyimś grobie z pewnością, że on żyje i jest w Domu Ojca.

Dzisiejsza Ewangelia pozwala spojrzeć na stratę i śmierć oczami uczniów Chrystusa. Przeżywają oni czas zwątpienia i samotności. Nie pamiętają o obietnicy, którą zostawił im Jezus. Dopiero doświadczenie pustego grobu, staje się momentem, w którym otrzymane Słowo w nich zmartwychwstaje i ożywia na nowo wiarę.

Chrześcijanin stojąc nad grobem bliskiego człowieka, może być pewien, że go w nim nie ma. Ponieważ żyje w ramionach Jezusa.

Bóg zawsze przychodzi na czas, aby podtrzymać w chwili smutku i rozpaczy. Im więcej modlitwy i zanurzenia się w Słowie Bożym, tym łatwiejsze jest przeżycie procesu żałoby.

——————————-

diakon Tomasz Skrzęta MS – WSD Księży Saletynów, Kraków

——————————-