Darmowość

Poniedziałek, XXXI Tydzień zwykły, Rok C, II

Jezus powiedział do pewnego przywódcy faryzeuszów, który Go zaprosił: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych».

(Łk 14, 12-14)

W relacjach międzyludzkich liczymy na odwzajemnienie się, czekamy na taką postawę od bliźnich i potrafimy się z niej cieszyć lub smucić, gdy dotyka nas brak wzajemności. Trzeba szczerze przyznać, że to oczekiwanie wzajemności, wdzięczności może mnie zdeformować, zniekształcić, uczynić uzależnionym od „wzajemności” innych i od ich opinii. Inaczej mówiąc, uczynić mnie nieszczęśliwym.

Natomiast Pan Jezus pragnie, abyśmy byli wolnymi. Przez doświadczenie darmowości w dawaniu, pragnie nas wprowadzić w tajemnicę samego Boga, który obdarza obficie, ponad miarę, aż do wystawienia siebie na zranienie przez naszą niewdzięczność czy odrzucenie. Przypomnijmy sobie podstawową prawdę: czy nie zostaliśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo? W Jezusie Chrystusie Pan Bóg, bogaty w miłosierdzie, pragnie poprowadzić mnie do odnalezienia prawdziwej mojej natury: zostałem stworzony, aby kochać.

Może poszukam dzisiaj okazji by obdarzyć kogoś, dać coś z siebie, niczego w zamian nie oczekując?
Zapamiętam: „Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8, 31b-32) – MIŁOŚĆ jest prawdą i wyzwoleniem.

——————————-

ks. Antoni Skałba MS – kustosz sanktuarium w La Salette, Francja

——————————-