CISZA WIELKIEJ SOBOTY

Sobota, Wigilia Paschalna, Wielki Tydzień, Rok A, II

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby martwi.
Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: „Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie”. Oto, co wam powiedziałem».
Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.
A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».

(Mt 28, 1-10)

Dzisiaj na całym świecie w Kościele Katolickim nie ma żadnej liturgii. Kompletna cisza. Najtrudniejszy dzień dla każdego wierzącego, dzień próby naszej wiary. Znikają wszelkie dotychczasowe punkty zaczepienia, wszystko po ludzku się zawaliło, zawiodło, zostało pokonane. Bóg umarł w Jezusie Chrystusie, prawdziwym Człowieku.

Wszystko skończone. Śmierć i jej panowanie.

Cisza ma dwa wymiary i między tymi dwoma wymiarami musimy wybierać. Cisza przegranej i cisza oczekiwania, cisza beznadziei i cisza nadziei wbrew wszelkiej nadziei. Cisza destrukcyjna, zniechęcająca, prowadząca do rozpaczy. I cisza pokorna, nasłuchująca, cierpliwa, ufna, wytrwała.

Przetrwa ten, kto ma lepszy słuch, bo tylko ten jest w stanie w tej ciszy usłyszeć już ciche jeszcze, ledwo słyszalne alleluja. Tego słuchu nie da się wyrobić dzisiaj. Tylko ten, kto uczył się słuchać wczoraj, przedwczoraj, przez długie miesiąca lata swojego dotychczasowego życia, kto „trenował” swój słuch, jest w stanie dzisiaj usłyszeć to alleluja. Tym treningiem było uważne słuchanie Jezusa w Jego Słowie, w Jego Kościele, w Jego Liturgii, w Jego Wspólnocie.

Absolutny słuch miała tylko Maryja i Ona jest wzorem słuchania zawsze, a szczególnie w Wielką Sobotę.

Panie, pozwól mnie, grzesznemu, marnotrawnemu synowi, który ma tak bardzo zniekształcony słuch na własne życzenie, usłyszeć jednak w ciszy dzisiejszej Wielkiej Soboty Twój życiodajny głos: To Ja jestem, nie bójcie się. Zwyciężyłem i żyję na wieki. Amen.

——————————-

ks. Henryk Kuman MS – duszpasterz, pracuje w Rzeszowie

——————————-