Bóg patrzy na serce

Poniedziałek, XXXIV Tydzień zwykły, Rok C, I

Wspomnienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej, dziewicy i męczennicy

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: «Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».

(Łk 21, 1-4)

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia nam postać ubogiej wdowy. Ewangelista wskazuje na czyn owej kobiety. Wrzuciła do skarbony niewiele. Skarbony w tamtym czasie miały taki kształt, by odbijające się monety wydawały należyty dźwięk, w zależności od tego, ile pieniędzy zostało wrzucone. Zapewne każdy wiedział, że ta kobieta wrzuciła mało. Jednak to na nią wskazuje Jezus… Dlaczego? Ponieważ jej ofiara pochodziła prosto z serca. Wrzuciła to wszystko, co posiadała.

Jest to wskazówką i Dobrą Nowiną dla nas. A mianowicie, że Bóg nigdy na nas nie patrzy przez pryzmat wielkich dzieł jakich dokonujemy, czy naszej zamożności. Dla Boga jest ważne nasze serce, które się otwiera na Jego miłość i miłosierdzie, a to się wyraża w postawie ufnego zawierzenia.

Niech naszą modlitwą staną się dziś słowa psalmu 131:

Panie, moje serce się nie pyszni
i oczy moje nie są wyniosłe.
Nie gonię za tym, co wielkie,
albo co przerasta moje siły.
Przeciwnie: wprowadziłem ład
i spokój do mojej duszy.
Jak niemowlę u swej matki,
jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusza.
Izraelu, złóż w Panu nadzieję
odtąd i aż na wieki!

——————————-

ks. Maciej Wilczek MS – duszpasterz w Warszawie

——————————-