Bóg – Doskonały Pedagog

Sobota, III Tydzień Wielkiego Postu, Rok A, I

Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:
«Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”.
A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!”
Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».

(Łk 18, 9-14)

Słowo z Księgi proroka Ozeasza ukazuje nam Boga, który jest Ojcem wychowującym swoje dziecko. My jesteśmy Jego dziećmi. Prowadzi nas i wszystko, co nas spotyka na drodze życia służy naszemu dobru („wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra” Rz 8, 28).

Nawet rany, które nas spotykają w życiu mogą stać się miejscem, które Bóg uzdrawia i za które zaczynamy błogosławić Boga – nasz krzyż staje się chwalebny na wzór Chrystusowego krzyża.

Prorok zachęca nas do poznania Pana, a poznanie w języku Biblii to miłość. Sam Pan Jezus w J 17, 3 mówi, że to jest sedno („a to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”).

Bóg pragnie naszej miłości, dlatego czas Wielkiego Postu może być dla nas odkryciem, że Pan pragnie bardziej miłości niż ofiary, z którą czasami możemy kojarzyć jedynie nasze wielkopostne wyrzeczenia.

——————————-

ks. Jacek Sokołowski MS – duszpasterz w Trzciance

——————————-