Atomizacja kontra ewangelizacja

Środa, I Tydzień po Narodzeniu Pańskim, Rok C, II

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?»
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.

(J 1, 35-42)

Historia powołania pierwszych uczniów Jezusa jest kontynuowana również w dzisiejszej Ewangelii. O powołaniu Natanaela poznajemy wiele szczegółów. Później brak jest wzmianek o nim. Dopiero po Zmartwychwstaniu ewangeliści Marek i Mateusz wspominają Bartłomieja, który jest prawdopodobnie tą samą osobą co Natanael.

Dużo do myślenia daje – jak bardzo ważne w opisie pozyskiwania ludzi dla Chrystusa są u św. Jana międzyludzkie relacje. Jeden znajduje drugiego i przyprowadza go do Jezusa – mimo wątpliwości rodzących się z uprzedzeń. Ale najbardziej decydującym o pozostaniu uczniem Jezusa jest ostatecznie fascynacja Jego osobą. To spotkanie z Nim może w nas wzbudzić zaufanie i wiarę, że On jest Nauczycielem (Rabbi), Synem Bożym, Królem Izraela.

Doświadczani w ostatnich dwóch latach lockdow`nami, kwarantannami, pracą i nauką zdalną (online) podlegamy w zastraszającym tempie procesowi atomizacji – a to, tak bardzo utrudnia ewangelizację. Jak bardzo cierpią na tym międzyludzkie kontakty. Nic nie zastąpi spotkania w cztery oczy, uścisku ręki, wyrazu twarzy odzwierciedlającego nasze emocje. To najlepszy sposób i okazja, by kogoś zainteresować, przekonać, wzbudzić w nim wiarę, by doświadczać naszego człowieczeństwa i w nim wzrastać.

Janowy opis powołania Filipa i Natanaela zachęca nas, by wszystkimi dostępnymi nam dziś środkami i sposobami dzielić się z innymi naszym doświadczeniem spotkania z Jezusem, bo tylko w Nim odnajdujemy prawdziwego i jedynego Nauczyciela, Króla i Boga.

——————————-

ks. Witold Kuman MS – proboszcz w Burgkirchen (Niemcy)

——————————-