Aby uniknąć błędnych przeciwstawieństw …

XXX Niedziela zwykła, Rok A, II

Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»
On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

(Mt 22, 34-40)

Dzisiejszy fragment Ewangelii przedstawia nam sytuację, kiedy Jezus zostaje wystawiony na próbę przez faryzeusza.

Pytanie jest zadane bardzo sprytnie, ponieważ dotyczy „najważniejszego przykazania”. Zatem w zamyśle pytającego już jawi się niewygodna odpowiedź, ponieważ cokolwiek Jezus odpowie, to i tak pewnie uczyni „mniejszym”, któreś z przykazań. Jednak okazuje się zupełnie inaczej…

Jezus staje nad wszelkim podziałem. Warto zauważyć, że wyjaśnia nam bardzo ważną kwestię, a mianowicie, że nie ma przeciwstawienia miłości Boga, siebie samego i drugiego człowieka. Jest to ta sama miłość wyrażająca się w trzech różnych aspektach. Skoro spotykam się z Bogiem, który jest miłością, to zaczynam odkrywać, że On mnie kocha i z tego doświadczenia rodzi się miłość do drugiego. Na innym miejscu bardzo konkretnie uzmysławia nam to św. Jan Apostoł: Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. (1 J, 4, 20). Zatem ta sama miłość, w trzech różnych kierunkach. Nie musi być błędnego podziału…

Ale może być kolejność spotkań w miłości: Pierwsze z Bogiem – bo On obdarza mnie miłością. Następne z sobą samym – bo z pierwszego wynika umiłowanie siebie samego. I wreszcie z bliźnim – bo jestem dysponowany przez dwa poprzednie, miłujące spotkania…

——————————-

ks. Maciej Wilczek MS – duszpasterz w Warszawie

——————————-