Wszyscy boimy się śmierci i końca świata. Jako wierzący wiemy jednak, że nasze życie i nasza historia kończą się spotkaniem z Synem Człowieczym, który nas kocha i pokonał śmierć. Trudności w walce ze złem nie powinny być powodem do zniechęcenia, ale do nadziei, ponieważ podążamy Jego drogą krzyża i chwały.
Często oczekujemy spotkania z Panem z ogromnym przerażeniem, jakby Bóg był złodziejem! On nie jest złodziejem życia, On jest oblubieńcem. Odczytywany dzisiaj fragment ewangelii mówi, iż z nadejściem Syna Człowieczego zbliża się nasze odkupienie. To odkupienie dokonuje się w śmierci Jezusa, ponieważ sądem Bożym jest krzyż.
Na krzyżu Syn pokonał zło miłością silniejszą niż wszelkie zło, przebaczając nawet wrogom, którzy umieścili Go na krzyżu, ponieważ taki jest Bóg i dlatego wszelkie zło zostało już zwyciężone na krzyżu. To, co przydarzyło się Jemu (który już pokonał zło), przydarza się każdemu z nas w naszym codziennym życiu. Zło, które czynię, mogę pokonać dobrem, to znaczy przebaczeniem, które dają mi inni i które daje mi Bóg.
To, co dzieje się na co dzień, cały ten skarb dobra, który zwycięża zło, będzie się działo przez całe życie, tak jak stało się to w przypadku Jezusa i będzie się działo w całej historii ludzkości. To, co wydarzyło się Chrystusowi (cały świat został stworzony w Nim, przez Niego, dla Niego, ze względu na Niego), wydarza się całemu światu, więc istnieje ta pozytywna wizja historii i, mówiąc bardzo prosto, koniec świata już się wydarzył i czytamy o tym w ewangeliach, a najwyraźniej widzimy to na krzyżu. Na krzyżu kończy się stary świat i rodzi się nowy, czego jesteśmy świadkami.
W ostatnich tygodniach, słuchając Ewangelii według św. Łukasza kontemplujemy Boga w nieskończonej miłości, w nieskończonym miłosierdziu, przebaczającego, pragnącego komunii i solidarności z nami. Odkrywamy w Synu Człowieczym nowy obraz Boga, który burzy stary obraz Boga, jaki mieliśmy. Kim jest Syn Człowieczy?
Święty Łukasz mówi nam, że Syn człowieczy:
– jest tym, który przebacza grzechy (Łk 5,24);
– jest tym, który jest Panem szabatu i który wprowadza nas w życie Boga (Łk 5,24) i pozwala nam karmić się owocami z Bożego szabatu (Łk 6,5);
– jest tym, który je i pije z nami, grzesznikami (Łk 7,34);
– jest tym, na którego sprowadzamy cierpienie: „Syn Człowieczy będzie musiał wiele wycierpieć z rąk grzeszników”, to znaczy z naszych rąk (Łk 9,22);
– jest tym, który wydaje się w nasze ręce, w ręce nas, grzeszników (Łk 9:44), oddanie się jest ostatecznym gestem miłości;
– jest tym, który nie chce, aby ktokolwiek zginął (Łk 9,44);
– jest tym, który nie ma gdzie złożyć głowy, lecz złoży ją na krzyżu (Łk 9,58);
– jest tym, który da znak Jonasza wszystkim narodom, który jest znakiem Bożego miłosierdzia dla wszystkich narodów, Jezus na krzyżu jest znakiem zbawienia dla wszystkich;
– jest tym, którego pragniemy zobaczyć;
– jest tym, który w swojej miłości do człowieka wypełnia wszystkie Pisma (Łk 18,31);
– jest tym, którego wydał Judasz…
W Synu Człowieczym, którym jest Jezus Chrystus jest nasze odkupienie, nowe życie i nowe oblicze Boga.
